Гэта была чацьвёртая вайна паміж Ізраілем і арабскімі краінамі за невялікі пэрыяд араба-ізраільскіх адносінаў. Варта прыгадаць што папярэдняя вайна, адбылася ў 1967 годзе і скончылася поўнай паразай арабскіх краінаў. Тым ня менш, у 1973 годзе Сырыя і Эгіпет паспрабавалі ўзяць рэванш у канфлікце з Ізраілем і адваяваць занятыя Ізраілем Галанскія вышыні на мяжы з Сырыяй і Сынайскую паўвыспу.
Усе спробы вырашыць канфлікт шляхам мірных перамоваў ня мелі посьпехаў
Арабскі сьвет на ўсе мірныя прапановы адказваў трымя "НЕ". «Не міру з Ізраілем», «Не прызнаньню Ізраіля», «Не перамовам з Ізраілем».
Нягледзячы на тое, што ў непасрэдных вайсковых дзеяньнях удзельнічалі толькі дзьве арабскія краіны, тым ня менш, іх матэрыяльная і фінансава падтрымлівалі Ярданія, Ірак, Кувэйт, Саудаўская Арабія, Марока, Туніс, Альжыр, Лібія. Аказваў моцную дапамогу арабскім краінам і Савецкі Саюз.
Колькасьць арабскіх войскай складала 1 мільён 162 тыс. чалавек, ізраільскіх не дасягала й паловы мільёна, 3,5 тыс танкаў, удвая больш, чым у Ізраіля, 1011 самалётаў, у Ізраіля толькі 561.
На першым этапе вайны арабскі бок меў перавагу
Але Ізраіль хутка перахапіў ініцыятыву і пачаў прасоўвацца ў глыб тэрыторыі Сірыі і Эгіпту.
22 кастрычніка 1973 году паміж СССР і ЗША пачаліся перамовы па ўрэгуляваньню канфлікту. Ад Ізраіля патрабавалася спыніць наступленьні і вярнуць усе захопленыя тэрыторыі.
Аднак, Ізраіль адмовіўся падпарадкоўвацца гэтым патрабаваньням. У адказ, СССР заявіў, што пры неабходнасьці можа ўмяшацца ў канфлікт. Араба-ізраільская вайна пагражала перайсьці ў міжнародны канфлікт, бо ЗША прывялі ў павышаную гатоваўнасьць свае атамныя сілы. 25 кастрычніка Ізраіль спыніў наступленьне.
Гэтая вайна мела тым нямеш далёкія наступствы для ўсяго сьвету
17 кастрычніка АПЭК, арабскія краіны, якія займаліся здабычай і пастаўкамі нафты абвясьцілі эмбарга ЗША і Заходняй Эўропе за падтрымку Ізраіля. Гэта прывяло да найбуйнейшага эканамічна-энэргетычнага крызысу ў сьвеце. У сваю чаргу СССР павялічыў пастаўкі нафты ў Эўропу і гэта стварыла ўмовы да так званага пэрыяду росквіту СССР. Заходнія ж краіны ў сваю чаргу пачалі разьвіваць альтэрнатыўныя энэргетычныя тэхналёгіі. Францыя, напрыклад, пачала інтэнсіўна пераходзіць на атамную энэргію.
Павал Усаў